SCIENCE FICTION I

Saramago poeta. Un posible refuxio para os que están  na conca do Miño prisioneiros dun verán que segundo algunhas previsións non ía ser moi bo. Así son as cousas.

SCIENCE FICTION I

 

Talvez o noso mundo se convexe
na matriz positiva doutra esfera.

Talvez no interespazo que media

se permuten segredas migracións.

Talvez a cotovia, cando sobe,

outros niños procure, ou outro sol.

Talvez a cerva branca do meu soño

do cóncavo rabaño se perdese.

Talvez do eco dun distante canto

nacese a poesía que facemos. 

Talvez só amor sexa o que temos,

talvez a nosa coroa, o noso manto.

                                                                                         De Os  poemas possíveis

De flickriver.com

Afortunada cotovía!

XOSÉ MARÍA DÍAZ CASTRO. LETRAS GALEGAS 2014

De lamujerforzuda.wordpress.com

No 2014 homenaxearemos a Xosé Mª Díaz Castro (Guitiriz, 1914 - Lugo, 1990), un poeta da chamada "Xeración do 36". 

Díaz Castro insírese na poética paisaxística, de longa tradición na nosa literatura. Publicou un único libro, Nimbos (1961), nel podemos atopar o poema "Penélope", presenza obrigada en calquera antoloxía da poesía galega. Remítovos a Camiño longo. 

 

Terra, paisaxe e relixiosidade son os piares da súa poesía. Nela, luz e tebras enfróntanse constantemente, algo que podedes apreciar moi ben nestes versos que tamén choran con nostalxia o paso do tempo.

Nimbos

Se é que o poema é só un nimbo de lus

que os ollos cegos póñenlles ás cousas

soñadas, ou amadas nas teebras,

das cousas que xa foron e se foron

pro siguen sendo e non se van xa máis,

das sombras que, xogando cos meus ollos,

na  miña vida en lume se enxeriron,

eu deixo eiquí os nimbos, coma cinza

de rosas que onte encheron de perfume

castelo de Parga, no concello de Guitiriz