"Haber" é un verbo, "a ver" é mirar, "Haver" non existe. "Hai" é haber; "aí", un lugar; "ai", exclamación. "Ahí" e "haia" non existen. "Haxa", de haber; "acha", de encontrar; "aia", a que coida o neno. "Ía", de ir; "ive", o imposto. "Iba" e "iva", non existen. "Valla", de valer; "vaia", de ir e "baia", un froito.
A idea non é miña. A amiga dun amigo tíñao colgado no seu "muro". Eu só o adaptei. Dicía que loitaba contra o "terrorismo lingüístico"; eu non lle chamaría terrorismo, pero ás veces hai palabras que feren, polo menos á vista.
