| De elbosqueescrito.wordpress.com |
O día 24 de febreiro foi declarado oficialmente Día de Rosalía por ser ese o do seu nacemento hai 176 anos. Respondendo ao pedido da Asociación de Escritores en Lingua Galega, moitos centros fixeron esta semana actividades diversas para conmemorar o 150 aniversario da saída ao prelo de Cantares Gallegos; tamén o noso, logo veredes o que fixeron os doutros grupos.
A nós, entre unha e outras, non nos deu o tempo máis que para glosar de novo os Cantares, fixémolo á nosa maneira, non sabemos nin o que opinaría ela nin o que opinaredes vós todos. Sede indulxentes!
"Nascin cando as prantas nascen"
O meu corasón che mando
cunha chave para o abrir
nin eu teño máis que darche,
nin ti máis que me pedir.
Pon a chave no cerrollo,
con coidado de non me ferir,
colle a chave e mira ao fondo,
entre os papeis, ti estás alí.
Traizoaches a confianza,
arranxaches eses papeis do fondo,
olvidándote de min,
nin eu teño máis que darche
nin ti máis que me pedir.
A rosa mustia da entrada,
viuno todo con moita dor,
esa rosa encarcerada
sente a perda da calor.
Xa non quedan papeis,
nin rosa, nin xardín,
xa non queda amor
nin confianza para ti.
| Tamar Rodríguez (3º ESO A) | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
"Nascin cando as prantas nascen"
O meu corasón che mando
cunha chave para o abrir
nin eu teño máis que darche,
nin ti máis que me pedir.
Así cho digo eu
e mándoche o meu corazón
así co mando, meu amor, así mo dita a razón. O que eu che entrego non é tesouro nin ten gran valor, mais o que eu che quero, non se compara nin co mellor. Así me despido de ti, entregándoche o meu corazón, espero que o acollas ben e lle deas o teu calor. Pablo Lama (3º ESO B)
" Eu ben vin estar o moucho"
Eu ben vin estar o moucho
enriba daquel penedo:
¡Non che teño medo, moucho,
moucho, non che teño medo!
Ollos que alumean
a escuridade da noite,
penedo agochado
no medio do monte
agardando a alguén
a quen darlle medo,
mais neste penedo
que ameaza de morte,
está o moucho esperto
no silencio da noite.
Enrique Cardero (3º ESO B)
"Como chove miudiño"
Como chove miudiño,
como chove sen parar,
como chove miudiño
preto da beira do mar.
Miudiño chove e no hai que lle facer,
estou en Lestrove e non para de chover.
Miudiño segue chovendo,
chovendo segue miudiño,
rezo para que pare,
e ir camiñar un pouquiño.
Como chove miudiño,
como miudiño chove;
como chove miudiño pola banda de Laíño,
pola banda de Lestrove.
Carmen González (3º ESO B)
"Campanas de Bastabales"
Campanas de Bastabales
cando vos oio tocar
mórrome de soidades.
Lémbrome cando vos escoito
da miña terra querida.
E póñome de loito
cando penso na fuxida.
Campanas de Bastabales
a pesar de ser celestiais
ogallá calar puiderades.
Cando as campás soades
toda unha tarde de amizades
ao pensamento retornades.
Non vos quero máis escoitar
só quero regresar,
á miña terra quero retornar.
Laura Iglesias (3º ESO A)
"Adios ríos, adios fontes"
Adios ríos, adios fontes
adios regatos pequenos
adios vista dos meus ollos,
non sei cando nos veremos.
Adios miña casiña
que me deu o seu calor;
un calorciño amoroso
que me encheu o corazón.
Adios miña aldea querida,
aldea que me viu crecer;
adios as miñas hortiñas
que me deron de comer.
Adios miña terriña
pronto quero volverte a ver;
se non volvo axiña
de morriña hei morrer.
Silvia Fdez (3º ESO A)
"San Antonio Bendito"
San Antonio bendito
dádeme un home
anque me mate
anque me esfole.
San Antonio bendito
só pido un home
un home con xeito
un home fermoso.
Forte e doce
quero que sexa
os ollos verdosos
quero que teña.
Quero un amigo
con quen falar un compañeiro moi leal. Que case comigo que sexa bo pai ter moitos fillos, doce fogar. Facerme velliña ao seu carón ver os netiños xogando ao balón. San Antonio bendito dádeme un home anque me mate anque me esfole. Tamara Fdez (3º ESO A) "Tan bo camiño ti leves" Tan bo camiño ti leves como o caravel levou. Comeza a túa viaxe e olvídate de min. Busca a felicidade noutra parte, lonxe da miña sombra. Deléitate coas marabillas deste mundo. Explora bosques de altas árbores, sente o vento na faciana, e escoita os cantares do mar. Durmirás arroupada pola herba, coa lúa e as estrelas como gardiás, que iluminarán o teu camiño. Amarás intensamente, e o teu espírito será dobregado. Serás libre nesta viaxe. Tan bo camiño ti leves como o caravel levou. Comeza a túa viaxe e olvídate de min. Luis Valencia (3º ESO C) |
